صغر سن
لغت‌نامه دهخدا
صغر سن . [ ص ِ غ َ رِ س ِن ن ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) خردی عمر و خردسالی . (غیاث اللغات ) (آنندراج ).
- صغر سن گرفتن ؛ در تداول عامه ٔ امروز گرفتن حکم از مراجع رسمی قضائی است مبتنی بر اینکه سن شخص از میزانی که در شناسنامه ٔ او قید گردیده بفلان مقدار کم تر است ، سپس اداره ٔ آمار مکلف است حکم محکمه را در شناسنامه و سوابق متقاضی ثبت نماید.
- صغر سن گرفتن ؛ در تداول عامه ٔ امروز گرفتن حکم از مراجع رسمی قضائی است مبتنی بر اینکه سن شخص از میزانی که در شناسنامه ٔ او قید گردیده بفلان مقدار کم تر است ، سپس اداره ٔ آمار مکلف است حکم محکمه را در شناسنامه و سوابق متقاضی ثبت نماید.
