صف زدن

صف زدن . [ ص َ زَ دَ ] (مص مرکب ) رده بربستن . صف کشیدن :
همه شهر یکسر پر از لشکرش
کمربستگان صف زده بر درش .

فردوسی .

ای خیل ادب صف زده اندر کنف تو
ای علم زده بر در فضل تو معسکر.

ناصرخسرو.

چون ندیدند شاه را در غار
بر در غار صف زدند چو مار.

نظامی .

گرد رخت صف زده است لشکر دیو و پری
ملک سلیمان تراست گم مکن انگشتری .

حافظ.

رجوع به صف شود.