ترجمه مقاله

صف نعال

لغت‌نامه دهخدا

صف نعال . [ ص َف ْ ف ِ ن ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب )صف آخرین که بجانب بیرون باشد که اهل مجلس متصل آن نعلین از پا گذارند. (غیاث اللغات ). پای ماچان . کفش کن . انتهای مجلس . نزدیک کفش کن . مقابل صدر :
وز گاه بیفتد بسوی چاه فرودین
وز صدر برانندسوی صف نعالش .

ناصرخسرو.


چون حاضر کردند و در صف نعال بداشت شاه گفت ... (سندبادنامه چ احمد آتش ص 322). پس برفت و درآمد و بصف نعال بنشست گفتند این نه جای تست . (تذکرةالاولیاء).
بدر میجویم از آنم چون هلال
صدر می جویم در این صف نعال .

مولوی .


نیست دستی که کشد دست مرا یارانه
وز چنین صف نعالم سوی پیشانه برد.

مولوی .


بود که صدرنشینان بارگاه قبول
نظر کنند به بیچارگان صف نعال .

سعدی .


به آستانه نشینان بچشم کم منگر
که ره بصدر ز صف نعال می آید.

مطیعای اصفهانی (از آنندراج ).


رجوع به صف النعال شود.
ترجمه مقاله