صف النعال

صف النعال . [ ص َف ْ فُن ْ ن ِ ] (ع اِ مرکب ) صف آخرین که بجانب بیرون باشد، که اهل مجلس متصل آن نعلین از پا گذارند. (آنندراج ). آنجا که مردمان کفش و نعلین از پا بیرون آورند و درون روند :
صف ّ پیشین شیعیان حیدرند
جزکه شیعت ، دیگران صف النعال .

ناصرخسرو.

به صف النعال فقیهان نشینم
که در صدر شاهان نماند انتفاعی .

خاقانی .

و رجوع به صف نعال شود.