صلا دردادن
لغت‌نامه دهخدا
صلا دردادن . [ ص َ دَ دَ ] (مص مرکب ) آواز دادن برای طعام و جز آن . طلبیدن . خواندن :
مهین بانو چو بشنید این سخن را
صلادرداد غمهای کهن را.
کمر بستم بعشق این داستان را
صلای عشق دردادم جهان را.
چو شیرین گشت شیرین تر ز جلاب
صلا درداد خسرو را که دریاب .
صبا برقع گشاده مادگان را
صلا درداده کارافتادگان را.
و گر دردهد یک صلای کرم
عزازیل گوید نصیبی برم .
خوان نعمت نهاده و صلای کرم درداده . (گلستان ). رجوع به صلا شود.
مهین بانو چو بشنید این سخن را
صلادرداد غمهای کهن را.
نظامی .
کمر بستم بعشق این داستان را
صلای عشق دردادم جهان را.
نظامی .
چو شیرین گشت شیرین تر ز جلاب
صلا درداد خسرو را که دریاب .
نظامی .
صبا برقع گشاده مادگان را
صلا درداده کارافتادگان را.
نظامی .
و گر دردهد یک صلای کرم
عزازیل گوید نصیبی برم .
سعدی .
خوان نعمت نهاده و صلای کرم درداده . (گلستان ). رجوع به صلا شود.
