صلحگونهلغتنامه دهخداصلحگونه . [ ص ُ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) سازشی از روی مصلحت نه به حقیقت . سازشی که نه از دل بود، بلکه بخاطر رعایت اوضاع و احوال : این صلحگونه کردند و بازگشتند. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 599).
