صلعاء

صلعاء. [ ص َ ] (ع ص ) تأنیث اصلع. زن بی موی پیش سر. || (اِ) هر امر بزرگ و مشهور. || زمین باریک بی درخت وعلف . || بلا. (منتهی الارب ). داهیة. (مهذب الاسماء). || (اِمص ) سختی . (منتهی الارب ).
- شجرة صلعاء ؛ درخت که سر شاخه ٔ آن افتاده باشد. (اقرب الموارد).