صمغالبطملغتنامه دهخداصمغالبطم . [ ص َ غُل ْ ب ُ ] (ع اِ مرکب ) علک است به پارسی بناسَت گویند و به شیرازی کندر و طبیعت آن گرم و محلل و ملطف بود و در خواص و منفعت نزدیک به مصطکی بود. (اختیارات بدیعی ). رجوع به بناست شود.
