صنقةلغتنامه دهخداصنقة. [ ص َ ن ِ ق َ ] (ع ص ) جمل صنقة؛ شتر دفزک و کلان و ناقةصنقة کذلک یا آن مخصوص به نر است . (منتهی الارب ). دراقرب الموارد آنرا بفتح نون ضبط کرده و نویسد: جمل صَنَقَة؛ بزرگ سطبر و تا مبالغت را بود نه تأنیث .
