صهبةلغتنامه دهخداصهبة. [ ص ُ ب َ ] (ع اِ) سرخ سپیدی . (منتهی الارب ). سرخی که در موی سر مردم باشد و سرخی که با سفیدی موی اشتر آمیخته بود. (مهذب الاسماء).