صورت ساز
لغتنامه دهخدا
صورت ساز. [ رَ ] (نف مرکب ) سازنده ٔ صورت . مصور. نقاش . صورتگر :
از نسیم نفسم در چمن صورت ساز
بشکفد غنچه ٔ تصویر بصد شادابی .
|| ظاهرساز. ریاکار. متظاهر. مزور. حیله گر. رجوع به صورت سازی شود.
از نسیم نفسم در چمن صورت ساز
بشکفد غنچه ٔ تصویر بصد شادابی .
سالک یزدی (از آنندراج ).
|| ظاهرساز. ریاکار. متظاهر. مزور. حیله گر. رجوع به صورت سازی شود.