صوفی افکن
لغتنامه دهخدا
صوفی افکن . [اَ ک َ ] (نف مرکب ) از پا درافکننده ٔ صوفی . مست کننده ٔ صوفی . آنچه صوفی را از خود بیخود کند :
می صوفی افکن کجا میفروشند
که در تابم از دست زهد ریائی .
رجوع به صوفی شود.
می صوفی افکن کجا میفروشند
که در تابم از دست زهد ریائی .
حافظ.
رجوع به صوفی شود.