صویلغتنامه دهخداصوی . [ ص ُ وَی ی ] (ع اِ) پرنده ای است که مار از آواز آن میگریزد: تخاف من صویه ؛ ای صوته . || تپه ای از شن در کنار دریا که باد آنرا توده کرده باشد. || آواز تگرگ . || (مص ) بانگ کردن سگ و روباه . (دزی ).
