صیدی

صیدی . [ ص َ ] (اِخ ) (میر...) یکی از شعرای ایران و از مردم تهران است . در عهد شاه سلیمان صفوی نشأت یافت و به هندوستان رفت و مورد محبت و احترام شاه جهان قرار گرفت و شاهزاده خانم جهان آرابیگم جائزه ٔ بزرگی به وی داد. وی بسال 1083 هَ . ق . در آنجادرگذشت . دیوانی مشتمل بر 4000 بیت دارد. او راست :
در این فصل گل هرچه داری به می ده
مبادا که دیگر بهاری نیاید.
رجوع به آتشکده ٔ آذر چ زوار ص 219 شود.