ضاحیة

ضاحیة. [ ی َ ] (ع ص ، اِ) تأنیث ضاحی . کرانه ٔ چیز: ضاحیة کل شی ٔ؛ کرانه ٔ ظاهر هر چیزی . (منتهی الارب ). ج ، ضواحی . || آشکار. یقال : فَعلَه ضاحیة؛ ای علانیة. (منتهی الارب ). || ضاحیةالمال ؛ اشتری که بوقت چاشت آب خورد. (منتهی الارب ). || ضاحیة البصرة؛ خلاف باطنه ٔ آن است . || از شهر آن سوی که صحرا بود. || نامیست آسمان را. (مهذب الاسماء).