ضبر
لغتنامه دهخدا
ضبر. [ ض َ ] (ع مص )فراهم آوردن اسب پایها را تا برجهد. || پشتاره کردن و یکجای نمودن کتابها. (منتهی الارب ). دسته کردن کتاب و آنچه بدان ماند. (تاج المصادر). || بترتیب چیدن سنگها و بر هم نشانیدن . (منتهی الارب ). بر هم نشاندن سنگ و جز آن . (منتخب اللغات ).
