ضحیانلغتنامه دهخداضحیان . [ ض َح ْ ] (ع ص ) رجل ٌ ضحیان ؛ مردی که در وقت چاشت خورد. || یوم ٌ ضحیان ؛ روز روشن . || سراج ٌ ضحیان ؛ چراغ منیر. (منتهی الارب ).
