ضربی
لغتنامه دهخدا
ضربی . [ ض َ ] (ص نسبی ) منسوب به ضرب .
- طاق ِ ضربی ؛ قسمی طاق که زنند از آجرهای به پهنا بهم پیوسته یعنی قطر طاق قطر اقصر آجر است .
- آلت ضربی ؛ در آلات موسیقی ، چون دف و دهل و دورویه و امثال آن .
|| جلد ضربی ،جلد چرمی ضربی ؛ که منقوش باشد.
- طاق ِ ضربی ؛ قسمی طاق که زنند از آجرهای به پهنا بهم پیوسته یعنی قطر طاق قطر اقصر آجر است .
- آلت ضربی ؛ در آلات موسیقی ، چون دف و دهل و دورویه و امثال آن .
|| جلد ضربی ،جلد چرمی ضربی ؛ که منقوش باشد.