ضفاریطلغتنامه دهخداضفاریط.[ ض َ ] (ع اِ) ج ِ ضُفروط. ضفاریطُ الوجه ؛ شکنهای رخسار و بینی قریب هر دو دنباله ٔ چشم . (منتهی الارب ).