ضواحی

ضواحی . [ ض َ ] (ع اِ) ج ِ ضاحیة. (منتهی الارب ). ضواحیک ؛ آنچه از تو پیدا باشد در آفتاب مانند دوش و شانه . (منتهی الارب ).
- ضواحی الحوض ؛ کرانهای آن . (منتهی الارب ).
- ضواحی الرّوم ؛ شهرهای ظاهر روم . (منتهی الارب ).
|| آسمانها.(منتهی الارب ).