ضیغم
لغت‌نامه دهخدا
ضیغم . [ ض َ غ َ ] (ع اِ) شیر بیشه . (منتهی الارب ). شیر. اسد. شیر قوی . شیر درنده . (منتخب اللغات ). شیر گزنده . (دهار). ج ، ضیاغم :
کس را بجهان چون پسر تو پسری نیست
آهوبچه کی باشد چون بچه ٔ ضیغم .
وز خلق یکی بسان میش است
پرخیر و یکی به شرّ ضیغم .
نیروده توست ناف خرچنگ
عشرتگه تو دهان ضیغم .
به اقبال تو از سگی برنتابم
که طبع هنر کم ز ضیغم ندارم .
پادشاه وحوش از آن باشد
که بخود کار خود کند ضیغم .
|| (ص ) گزنده . (منتهی الارب ) (منتخب اللغات ).
کس را بجهان چون پسر تو پسری نیست
آهوبچه کی باشد چون بچه ٔ ضیغم .
فرخی .
وز خلق یکی بسان میش است
پرخیر و یکی به شرّ ضیغم .
ناصرخسرو.
نیروده توست ناف خرچنگ
عشرتگه تو دهان ضیغم .
خاقانی .
به اقبال تو از سگی برنتابم
که طبع هنر کم ز ضیغم ندارم .
خاقانی .
پادشاه وحوش از آن باشد
که بخود کار خود کند ضیغم .
ابن یمین .
|| (ص ) گزنده . (منتهی الارب ) (منتخب اللغات ).
