طاق مینا
لغتنامه دهخدا
طاق مینا. [ ق ِ ] (ترکیب اضافی ، اِمرکب ) کنایه است از آسمان . طاق مینائی :
پیش از این کاین سقف سبز و طاق مینابرکشند
منظر چشم مرا ابروی جانان طاق بود.
پیش از این کاین سقف سبز و طاق مینابرکشند
منظر چشم مرا ابروی جانان طاق بود.
حافظ.