طایةلغتنامه دهخداطایة. [ ی َ ] (ع اِ) بام . (منتهی الارب ). سطح . (اقرب الموارد). || خشک کردنگاه خرما. (منتهی الارب ). آنجا که خرما گرد کنند. (مهذب الاسماء). || خرسنگ در زمین ریگستان . || زمین که در آن سنگ نباشد. (منتهی الارب ).
