طبرانی

طبرانی . [ طَ ب َ ] (اِخ ) ابوالقاسم سلیمان بن احمدبن ایوب بن مطیر اللخمی الشامی . از محدثان بزرگ و مولد او به طبریه ٔ شام بوده ، بسال 260 هَ . ق . وی به حجاز، یمن ، مصر، عراق و فارس در طلب حدیث سفر گزید، سه معجم در احادیث تصنیف کرد: کبیر، وسط و صغیر، و نیز «تفسیر» و «الاوابل » و «دلائل النبوّة» از تصنیفات اوست و جز آنچه ذکر شد هم تصنیفات دیگر دارد. وفات او بسال 340 هَ . ق . بوده است . (تاریخ وفات طبرانی 360 هَ . ق . بوده ، و ظاهراً در طبع ارقام 60 به 40 تبدیل شده و سهوی رخ داده است ). (زرکلی ج 1 ص 384). ابن خلکان جّد او را بنام مطیر مصغر مطر یاد کرده ،گوید: حافظ عصر خود بود و سی و سه سال در طلب حدیث از شام بسوی عراق ، حجاز، یمن ، مصر و بلاد جزیره ٔ فراتیه پیوسته در حال کوچ بود و سماع بسیار کرد و شماره ٔشیوخ وی به هزار تن رسد. او راست مصنفات سودمند، ازآن جمله است معاجم سه گانه ٔ او و آن مشهورترین کتابهای وی است . حافظ ابونعیم و خلق بسیاری از او روایت دارند، مولد او به طبریه ٔ شام بوده ، ولی اصفهان را برای سکونت و اقامت برگزید، تا آنکه روز شنبه 28 ذی القعده ٔ 360 هَ . ق . در اصفهان فرمان یافت ، و بر این تقدیر یکصد سال زندگانی کرد، برخی هم فوت او را در ماه شوال ذکر کرده اند، واﷲ اعلم . وی را پهلوی مدفن حممةالدوسی از یاران رسول خدای صلی اﷲ علیه و آله و سلم به خاک سپردند. (ابن خلکان چ تهران ج 1 ص 231). صاحب معجم المطبوعات نیز ترجمه ٔ احوال طبرانی را با مختصر تغییری آورده ، و در آخر گوید: المعجم الصغیر او شامل دو کتاب است : غنیةالالمعی لابی الطیب محمد شمس الحق ، التحفة المرضیة للشیخ حسین بن محسن الانصاری که در دهلی بچاپ رسیده است . (معجم المطبوعات ج 2 ستون 1226). و نیز او راست کتاب الدعوات . (کشف الظنون ج 1). و رجوع به الاعلام ج 2 ص 445 و سلیمان بن احمدبن ایوب شود.