طبیعت شناس

طبیعت شناس . [ طَ ع َ ش ِ ] (نف مرکب ) کنایه از طبیب و معالج باشد. (برهان ). طبیب حاذق :
امید عافیت آنگه بود موافق طبع
که نبض را به طبیعت شناس بنمائی .

سعدی (از آنندراج ).

طبیعت شناسان هر کشوری
سخن گفت با هر یک از هر دری .

سعدی (بوستان ).