طحربة
لغتنامه دهخدا
طحربة. [ طَ رَ ب َ ] (ع مص ) پر کردن مشک را. یقال : طحرب القربة طحربة. (منتهی الارب ) (آنندراج ). || مالیدن چیزی را تا نرم شود و گشاده گردد. || نیک پر کردن . || سیراب گردانیدن . || جنبانیدن خنور و جز آن تا نیک پر شود. || سخت دویدن . || تیز دادن . (منتهی الارب ).
