طرازنده
لغت‌نامه دهخدا
طرازنده . [ طِ / طَ زَ دَ / دِ ] (نف ) آرایش دهنده . پیرایش کننده . (برهان ) (آنندراج ) :
پرستار صف زد دوصد ماهروی
طراز بتان طرازنده موی .
|| نظم دهنده . ناظم :
تا طرازنده ٔ مدیح تو دقیقی درگذشت
ز آفرین تو دل آگنده چنان کز دانه نار.
مِه از پیل گردیست سالارشان
طرازنده ٔ رزم و پیکارشان .
بدی صدهزاران سران سترگ
طرازنده گردش سپاهی بزرگ .
پرستار صف زد دوصد ماهروی
طراز بتان طرازنده موی .
اسدی .
|| نظم دهنده . ناظم :
تا طرازنده ٔ مدیح تو دقیقی درگذشت
ز آفرین تو دل آگنده چنان کز دانه نار.
فرخی .
مِه از پیل گردیست سالارشان
طرازنده ٔ رزم و پیکارشان .
اسدی .
بدی صدهزاران سران سترگ
طرازنده گردش سپاهی بزرگ .
اسدی (گرشاسب نامه ص 252).
