طرازیده
لغتنامه دهخدا
طرازیده . [ طِ / طَ دَ / دِ ] (ن مف / نف ) آراسته . نگاریده . نگارشده :
فرازش درفشی درفشان چو شید
به پیکر طرازیده پیل سپید.
طرازش یکی نغز طاووس نر
طرازیده از گونه گونه گهر.
طرازیده برپیل اورنگ اوی
ز گوهر گرفته جهان رنگ اوی .
بدادش ز بیجاده تختی دگر
طرازیده بر پشت شیری ز زر.
فراوان در او مرغ و نخجیر گور
طرازیده از سیم و زر و بلور.
- طرازیده موی ؛ گیسوآراسته :
پرستار صف زد دوصد ماهروی
طرازی بتان طرازیده موی .
فرازش درفشی درفشان چو شید
به پیکر طرازیده پیل سپید.
اسدی .
طرازش یکی نغز طاووس نر
طرازیده از گونه گونه گهر.
اسدی (گرشاسب نامه ).
طرازیده برپیل اورنگ اوی
ز گوهر گرفته جهان رنگ اوی .
اسدی (گرشاسب نامه ).
بدادش ز بیجاده تختی دگر
طرازیده بر پشت شیری ز زر.
اسدی (گرشاسب نامه ).
فراوان در او مرغ و نخجیر گور
طرازیده از سیم و زر و بلور.
اسدی (گرشاسب نامه ).
- طرازیده موی ؛ گیسوآراسته :
پرستار صف زد دوصد ماهروی
طرازی بتان طرازیده موی .
اسدی (گرشاسب نامه ).