طرازیده

طرازیده . [ طِ / طَ دَ / دِ ] (ن مف / نف ) آراسته . نگاریده . نگارشده :
فرازش درفشی درفشان چو شید
به پیکر طرازیده پیل سپید.

اسدی .

طرازش یکی نغز طاووس نر
طرازیده از گونه گونه گهر.

اسدی (گرشاسب نامه ).

طرازیده برپیل اورنگ اوی
ز گوهر گرفته جهان رنگ اوی .

اسدی (گرشاسب نامه ).

بدادش ز بیجاده تختی دگر
طرازیده بر پشت شیری ز زر.

اسدی (گرشاسب نامه ).

فراوان در او مرغ و نخجیر گور
طرازیده از سیم و زر و بلور.

اسدی (گرشاسب نامه ).

- طرازیده موی ؛ گیسوآراسته :
پرستار صف زد دوصد ماهروی
طرازی بتان طرازیده موی .

اسدی (گرشاسب نامه ).