طعنه آوردنلغتنامه دهخداطعنه آوردن . [ طَ ن َ / ن ِ وَ دَ ] (مص مرکب ) طعنه زدن . نکوهش کردن : میار طعنه در آن کش سموم بادیه سوخت که آن سفر ز عذاب سقر فزون آمد.خاقانی .