طلقلغتنامه دهخداطلق . [ طُ ] (ع ص ) طلق الوجه ؛ خندان و گشاده روی . || یقال : فلان حبس طُلقاً؛ یعنی بندی بلاقید گردید. (منتهی الارب ). آنکه بند نداشته باشد. (منتخب اللغات ).
