طلیل
لغتنامه دهخدا
طلیل . [ طَ] (ع ص ، اِ) خون رایگان رفته . || شیرین . || بوریا، یا از برگ درخت بوی جهودان یا ازشاخ نخل یا از پوست آن بافته . ج ، اَطِلّة، طِلّة، طُلُل . (منتهی الارب ). حصیر. (مهذب الاسماء). حصیری که از برگ خرما و جز آن بافته باشند. (منتخب اللغات ).