طولون
لغت‌نامه دهخدا
طولون . (اِخ ) از غلامان امرای سامانی که حکمران سامانی بخاراوی را بعنوان هدیه نزد مأمون ببغداد فرستاد و او آنجا بمناصب عالیه رسید و پسرش احمد که در 240 هَ . ق . حائز مقام پدر شد و در 254 به نیابت حکومت مصر مأمور گشت و مؤسس دولت بنی طولون شد. (ترجمه ٔ طبقات سلاطین اسلام ص 58). و رجوع به سفرنامه ٔ ناصرخسرو شود.
