طیبی

طیبی . [ طَی ْ ی ِ ] (اِخ ) ناحیه ٔ ایل طیبی ، از ایلات لیراوی کوه و در شماره نزدیک به دوهزار خانوار باشند و بر چندین تیره قسمت شده اند: اولاد تاج طیب ، تاحسین شاهی ، تارضائی ، تاعین علی ، تاماولی ، تامرادی ، تاویسی ، چارگاهی ، خواجه دزکی ، سل شهر وسماعیلی ، عالی طیب ، قنبری ، گرائی ، گیوه چرمی ناصرطبیب . و این جماعت چندین محل از بلاد شاپور و ناحیه ٔ رون را تصرف کرده بنام ناحیه ٔ طیبی شهرت داده اند. و این ناحیه ٔ طیبی میانه ٔ شمال و مشرق بهبهان است . در ازای آن از سه گنبدان تا قلعه ٔ رئیسی هشت فرسخ پهنای آن ، از قریه ٔ ترو تا المان شش فرسخ و قشلاق زمستانه ٔ ایل طیبی در محال بلاد شاپور است و ییلاق آنها از محال رون است . کشت و زرع آنها در بلاد شاپور گندم و جو و پنبه و برنج و کنجد. آبش از رودخانه و چشمه است و قصبه ٔ این ناحیه لنده است . ده فرسخ از بلده ٔ بهبهان و پنج فرسخ از قصبه ٔ ده دشت دور است . (فارسنامه ٔ ناصری ).