ظئار
لغت‌نامه دهخدا
ظئار. [ ظِ ] (ع مص ) دایه گرفتن زنی یا ماده ستوری را برای طفلی یا بچه ٔ ستوری . || دایه گردیدن . || مهربان گردیدن . || الطعن ظئارالقوم ؛ طعن مجبور میکند مردمان را بر آشتی . || بینی ماده شتر را به غِمامه بستن تا مهربان گردد بر بچه ٔ غیر و غمامه خرقه و پاره ای است برای این کار تا بوی بچه ٔ غیر را نداند.
