ظأب

ظأب . [ ظَءْب ْ ] (ع اِ) بانگ و فریاد و غوغا. || سخن . || آواز تکه هنگام مست شدن . آواز بز کوهی گاه برجستن بر ماده . || ستم . || شوی خواهر. یِزنه . || کسی که خواهر زن کسی را در خانه داشته باشد و او را سلف آن کس گویند. هم داماد. هم سلف .شوهر خواهر زن . باجناغ . همریش . همپاچه . هم دندان . ج ،اَظْؤُب ، ظُؤوب . || (مص ) آواز کردن . بانگ کردن . || کدخدا شدن . ازدواج پذیرفتن .