ظهوری

ظهوری . [ ظُ ] (اِخ ) ترشیزی . از شعرای خراسان است . او به هندوستان مسافرت کرد و به خدمت ابراهیم عادلشاه ثانی رسید و ساقی نامه ٔ خود را که حاوی چهارهزار بیت است به نام وی پرداخت . او را دیوانی است و هم سه رساله به نام «خوان خلیل » و «رساله ٔ نورس » و «گلزار ابراهیم » و کتاب منشآت . وفات او در 1026 هَ . ق . روی داد. از اوست :
بهار است بی می حرام است زیست
بر احوال زهاد باید گریست
بهار است رخت ورع کن گرو
می کهنه دارد کنون سال نو.