ظهیرالدین
لغت‌نامه دهخدا
ظهیرالدین . [ ظَ رُدْ دی ] (اِخ ) تاج الکتاب السرخی . عوفی در لباب الالباب گوید: سید الاجل کان سیادت و جان سعادت بر آسمان علوم ماه تابان و بر فلک علو خورشید رخشان ، مدتها دیوان انشاء سلطان شهید به رسم او بود. منشآت او مقبول فضلا و مکتوبات او پسندیده ٔ علما چنانکه نثره نثار نثر او سزیدی و شِعری ̍ شعار شعر او شایستی و از اشعار او داعی را بیشتر سماع نیفتاده ست . فاما شنیدم که به حضرت ملک کبیر تاج الدین تمران رحمه اﷲ قطعه ای فرستاد و از وی کنیزکی بکر التماس کرد و مطلع آن قطعه این است :
صدرا به ذات پاک خداوند انس و جان
کز جان و دل ثناء جلال تو گفته ام ...
چون ملک تاج الدین رحمه اﷲاین قطعه برخواند کنیزک بچه ای هندی بکر که زنگیان زلف او رومی آفتاب را طپانچه ٔ غیرت می زدند به نزدیک اوفرستاد و این قطعه در عذر آن نبشت :
چون به الماس طبع دُر سفتی
دُرّ ناسفته ای فرستادم
قوتت ده خدای عزّوجل
که ز بی قوتی به فریادم .
رجوع به لباب الالباب ج 1 صص 137-138 شود.
صدرا به ذات پاک خداوند انس و جان
کز جان و دل ثناء جلال تو گفته ام ...
الخ .
چون ملک تاج الدین رحمه اﷲاین قطعه برخواند کنیزک بچه ای هندی بکر که زنگیان زلف او رومی آفتاب را طپانچه ٔ غیرت می زدند به نزدیک اوفرستاد و این قطعه در عذر آن نبشت :
چون به الماس طبع دُر سفتی
دُرّ ناسفته ای فرستادم
قوتت ده خدای عزّوجل
که ز بی قوتی به فریادم .
رجوع به لباب الالباب ج 1 صص 137-138 شود.
