عائدة
لغت‌نامه دهخدا
عائدة. [ ءِ دَ ] (ع ص ) مؤنث عائد. (منتهی الارب ) :
در عبادت رفتن تو فائده
فائده ٔ آن باز با توعاده .
ورجوع به عائد شود. || (اِمص ) نیکی . (منتهی الارب ) (آنندراج ). || مهربانی . (منتهی الارب ). || عطا. بخشش . (منتهی الارب ) (آنندراج ) :
مائده از آسمان شد عائده
چون که گفت أنزل علینا مائده .
در عبادت رفتن تو فائده
فائده ٔ آن باز با توعاده .
مولوی .
ورجوع به عائد شود. || (اِمص ) نیکی . (منتهی الارب ) (آنندراج ). || مهربانی . (منتهی الارب ). || عطا. بخشش . (منتهی الارب ) (آنندراج ) :
مائده از آسمان شد عائده
چون که گفت أنزل علینا مائده .
مولوی .
