عاتکة

عاتکة. [ ت ِ ک َ ] (ع ص ) خرمابن که گشن نپذیرد. (اقرب الموارد) (منتهی الارب ). || زن آلوده بخوشبویی . (منتهی الارب ). زن سرخ گون از طیب و گفته اند زنی که طیب فراوان بکار برد، چندانکه پوست اوبزردی گراید. (اقرب الموارد). || کمان کهنه که دیرینه بود و سرخ شده باشد. (اقرب الموارد).