عاجنلغتنامه دهخداعاجن . [ ج ِ ] (ع ص ) ناقه ای که بچه در شکمش قرار نگیرد. || پیری که از ضعف تکیه بر زمین کرده برخیزد. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (آنندراج ).
