عاشق
لغت‌نامه دهخدا
عاشق . [ ش ِ ] (ع ص ) عشق آرنده . ج ، عُشّاق . (منتهی الارب ) (مهذب الاسماء) (آنندراج ). آنکه در دوستی کسی یا چیزی به نهایت رسیده باشد. دل شیفته . شیفته دل . دلداده . دلشده . دل سوخته . دلباخته . دل از دست داده . دل از دست رفته : اورا حاسدان و عاشقان خاستند. (تاریخ بیهقی ص 382).
تو هم معشوق و هم عاشق تو هم مطلوب و هم طالب
تو هم منظور و هم ناظر تو هم شاهی و هم دربان .
عاشقان جان فشان کنند همه
شاهدان کار جان کنند همه .
بقا دوستان را فنا عاشقان را
من آن عاشقم کز بقا میگریزم .
عاشقان کشتگان معشوقند
برنیاید ز کشتگان آواز.
تو هم معشوق و هم عاشق تو هم مطلوب و هم طالب
تو هم منظور و هم ناظر تو هم شاهی و هم دربان .
ناصرخسرو.
عاشقان جان فشان کنند همه
شاهدان کار جان کنند همه .
خاقانی .
بقا دوستان را فنا عاشقان را
من آن عاشقم کز بقا میگریزم .
خاقانی .
عاشقان کشتگان معشوقند
برنیاید ز کشتگان آواز.
سعدی .
