عاکف

عاکف . [ ک ِ ] (ع ص ) به جایی مقیم شونده . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (آنندراج ). ج ، عاکفون و عُکف ّ و عکوف . (اقرب الموارد) : و المسجد الحرام الذی جعلناه للناس سواءالعاکف فیه و الباد. (قرآن 25/22)؛ و مسجد الحرام را برای مردم قرار دادیم که یکسان باشد مقیم در آن و وارد از خارج . || گوشه گیرنده در مسجد. (منتهی الارب ) (غیاث اللغات ) (آنندراج ) : عاکفان کعبه ٔ جلالش به تقصیر عبادت معترف . (گلستان ). || نگاه دارنده خود را. || اصلاح کننده . || دیری ورزنده . (منتهی الارب ). || عاکف و عاکفان ملأ اعلا؛ فرشتگان که در مقام بالا جای دارند. (ناظم الاطباء).