عباء

عباء. [ ع َ ] (ع اِ) پوششی است از پشم پیش شکافته که بر روی لباس پوشند. (از اقرب الموارد) (آنندراج ) (منتهی الارب ) (غیاث اللغات ).
- آل عباء ؛ اصحاب کساء. پنج تن . و آنان پیغمبر اسلام (ص )، علی (ع )، فاطمه (ع ) حسن (ع ) و حسین (ع )اند. رجوع به آل عبا شود.
|| گلیم خطدار. (منتهی الارب ) (غیاث اللغات ). || (ص ) گول گران و ثقیل الجسم فربه . (منتهی الارب ). الاحمق الثقیل الوخیم . (اقرب الموارد).