عباللغتنامه دهخداعبال . [ ع َ ] (ع اِ) نوعی از درخت ورد کوهی بزرگ که از آن عصا سازند و قیل کان منه عصا موسی . گل کوهی و آن سخت و بزرگ است چندانکه از آن عصا سازند. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). گل کوهی . (مهذب الاسماء).
