عبدالرافع

عبدالرافع. [ ع َ دُرْ را ف ِ ] (اِخ ) ابن ابوالفتح الجدوی . مؤلف مجمع الفصحاء نویسد: حکیم ضیاءالدین عبدالرافع فاضلی است جلیل القدرو کاملی منشرح الصدر، شاعری است و استاد در حکمت نظری و عملی مدتها در خدمت سلطان ملک خسرو بود در نهایت احترام میزیست او را اشعاری است . از آنجمله است :
گلبن حکایت از بت کشمیر میکند
سوسن نشان ز لعبت فرخار میدهد
گردون لاژوردی از شاخ سیم رنگ
شنگرف میدماند و زنگار میدهد.
(از مجمعالفصحاء ج 1 ص 336) (از لباب ج 1 ص 327).