عبدالرشید

عبدالرشید. [ ع َ دُرْ رَ ] (اِخ ) ابن مسعودبن سلطان محمود و به قول صاحب گزیده فرزند محمودبن سبکتکین بود. کنیت او ابومنصور وملقب به مجدالدوله است . وی مردی شجاع ، فاضل و عاقل بود لکن شجاعتی که لازمه ٔ سلطنت باشد نداشت و تحت نفوذ یکی از حاجبان (طغرل برادرزاده ٔ مودود) میزیست و چون استبداد طغرل در کارها بالا گرفت عبدالرشید به خیال دور کردن او وی را به سیستان به جنگ سلاجقه فرستاد.طغرل پس از فتوحاتی که نصیبش شد به غزنه برگشت و برعبدالرشید عاصی شد او را گرفت و با نه تن دیگر از شاهزادگان غزنوی به سال 444 بکشت . (از حبیب السیر ج 2ص 395) (از تاریخ ایران سال چهارم صص 267 - 268).