عبدالعظیم
لغت‌نامه دهخدا
عبدالعظیم . [ ع َ دُل ْ ع َ ] (اِخ ) ابن عبداﷲبن حسن بن زیدبن الامام حسن ، مکنی به ابوالقاسم . از اصحاب امام جواد و ابوالحسن الهادی (ع ) بود. وی مردی متقی و پرهیزگار و از راویان و ثقات مورد اعتماد علی بن محمد النقی بود. اخبار و روایاتی درباره ٔ اعتماد بدو از ائمه روایت شده است . مرقد او در یک فرسنگی تهران به شهرری (معروف به شاهزاده عبدالعظیم ) واقع است و زیارتگاه مسلمانان شیعی است .
