عبداللطیف

عبداللطیف . [ ع َ دُل ْ ل َ ] (اِخ ) ابن یوسف بن محمدبن علی البغدادی معروف به ابن اللباد. از فلاسفه ٔ اسلام و یکی از علما است . در حکمت و علم النفس و طب و تاریخ و جغرافیا و ادب کتابهای بسیار تألیف کرد. وی را حافظه ای قوی بود. و از کتب اوست : الافادة و الاعتبار بما فی مصر من الاَّثار. قوانین البلاغة. الانصاف بین ابن بری و ابن الخشاب . الجامع الکبیر در منطق و طبیعی در ده مجلد. بلغة الحکیم . الکلمة فی الربوبیة. تهذیب کلام افلاطون . القیاس در چهار مجلد. السماع الطبیعی . غریب الحدیث . شرح احادیث ابن ماجه و کتابهای بسیاری را خلاصه کرده است . از جمله : الحیوان للجاحظ. کتاب العمدة و او را رسائل کوچکی نیز هست که مقالات نامیده است ازجمله : النفس . العلم الالهی . الماء. الحرکات المعتاصة. العادات . الحواس و جز آن . وی به سال 555 هَ . ق . متولد و در 629 به بغداد درگذشت . (از الاعلام زرکلی ).