عبدالمجید
لغتنامه دهخدا
عبدالمجید. [ ع َ دُل ْ م َ ] (اِخ ) ابن اسماعیل بن محمد القیسی الهروی . قاضی بلاد روم و ثقه بود. در ماوراء النهر فقه آموخت و در بغداد و بصره و همدان و بلاد روم تدریس کرد. وی به سال 534 هَ . ق . به دمشق شد و به سال 537 هَ . ق . به قیساریه درگذشت . او را کتبی است در فروع و اصول . (از الاعلام زرکلی ).